Jesteśmy społecznością, która kocha książki

dobrze spojrzeć na dziady już po obowiązku szkolnym, bo wtedy można ocenić je szczerze, bez presji i postaci strasznego wieszcza za plecami. dla mnie pierwsze sceny były bardzo klimatyczne, zarówno za sprawą wątków wspólnej niewoli, która jednoczyła młodych więźniów, jak i pięknego języka. potem po pierwsze czar prysł, bo okazało się, że zjednoczenie nie jest możliwe, bo naród to lawa. po drugie zaczęło się robić politycznie i nudno, jednakże było to ważne, bo dotyczyło upadku moralności. piękny język chwilowo zniknął, by brzydki mógł opisać obrzydliwą biurokrację. ocenę końcową wystawię po odczycie ustępu nieobejmującym jedynie liczenia, ile razy w tekście występuje słowo kibitka.

dobrze spojrzeć na dziady już po obowiązku szkolnym, bo wtedy można ocenić je szczerze, bez presji i postaci strasznego wieszcza za plecami. dla mnie pierwsze sceny były bardzo klimatyczne, zarówno za sprawą wątków wspólnej niewoli, która jednoczyła młodych więźniów, jak i pięknego języka. potem po pierwsze czar prysł, bo okazało się, że zjednoczenie nie jest możliwe, bo...

klimat jak u Jarka Iwaszkiewicza

klimat jak u Jarka Iwaszkiewicza

bardzo cenię tadeusza filmowca, a salto to mój ulubiony film wszech czasów. z pisarzem pewnie będzie podobnie, bo już w kronice dostrzegam ten znamienny lekko oniryczny język. fabuła młodzieńczo-miłosna nie przypadła mi do gustu, stąd powyższa ocena, ale przy następnych tekstach konwickiego pewnie będzie wyżej.

bardzo cenię tadeusza filmowca, a salto to mój ulubiony film wszech czasów. z pisarzem pewnie będzie podobnie, bo już w kronice dostrzegam ten znamienny lekko oniryczny język. fabuła młodzieńczo-miłosna nie przypadła mi do gustu, stąd powyższa ocena, ale przy następnych tekstach konwickiego pewnie będzie wyżej.